بررسی و مقایسه خودپنداره کودکان پرورشگاهی و غیرپرورشگاهی

آنچه مورد بحث این رساله است موضوع خودپنداره است . این مفهوم تحت اصطلاحات متفاوتی با تعاریف کم و بیش مشابه در اکثر نظریه های شخصیت و روان شناسی آمده است و بیشترین کاربرد آن را می توان در نظریه پدیدارشناسی مشاهده نمود که تاکید بر ادارک درونی و شخصی فرد از خود و از واقعیت بیرونی دارد. از ابتدای امر این فرضیه بر کرسی می نشیند که تصویر خود و تصویر ارزش خود قویا از راه درجه ی موفقیت از راه بازخوردهای والدین و از طریق تجارب دیگری که در دوره کودکی کسب گردیده تعیین شده اند. بنظر می رسد افراد، خصوصا کودکان تصویر خود را بر آن الگوی فکری که تصور می کنند والدینشان درباره آنها دارند بنا می کنند. آنچه مخصوصا بنابر پاره ای از مفاهیم نظری برای پدیدآیی تصویر من مهم است ، موقعیت ها و شکستهایی هستند که هنوز احساس می شوند. پژوهش حاضر جهت بررسی و مقایسه خودپنداره کودکان پرورشگاهی و غیرپرورشگاهی یک گروه از کودکانیکه در پرورشگاههای مشهد اقامت داشتند را با گروهی از کودکان در خانواده که از نظر جنس ، سن، پایه تحصیلی و معدل تحصیلی همتا شده بودند را با استفاده از مقیاس خودپنداره کودکان پیرز-هریس مورد ارزیابی قرار داد. فرضیات این تحقیق عبارت بودند از: -1 میانگین نمره خودپنداره کودکان پرورشگاهی کمتر از میانگین نمره خودپنداره کودکان غیرپرورشگاهی است . -2 میانگین نمره شادی و رضامندی کودکان پرورشگاهی کمتر از میانگین نمره شادی و رضامندی کودکان غیرپرورشگاهی است . -3 میانگین نمره رفتار کودکان پرورشگاهی کمتر از میانگین نمره رفتار کودکان غیرپرورشگاهی است . -4 میانگین نمره توانایی ذهنی وضعیت مدرسه کودکان پرورشگاهی کمتر از میانگین نمرهء توانایی ذهنی و وضعیت مدرسه کودکان غیرپرورشگاهی است . -5 میانگین نمره محبوبیت اجتماعی کودکان پرورشگاهی کمتر از میانگین نمره محبوبیت اجتماعی کودکان غیرپرورشگاهی است . -6 میانگین نمره ظاهر و ویژگی فیزیکی کودکان پرورشگاهی کمتر از میانگین نمره ظاهر و ویژگی فیزیکی کودکان غیرپرورشگاهی است . -7 میزان اضطراب کودکان پرورشگاهی بیشتر از میزان اضطراب کودکان غیرپرورشگاهی است . همچنین چهار فرضیه نیز جهت بررسی عامل جنسیت مطرح گردیده است .